Posłanka Aleksandra Leo - Wystąpienie z dnia 11 lipca 2024 roku.

Stenogram

10. punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o poselskim projekcie uchwały w sprawie 68. rocznicy Poznańskiego Czerwca 1956 (druki nr 480 i 515).

Poseł Aleksandra Leo:

    Szanowna Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Poznański Czerwiec był pierwszym w PRL-u strajkiem generalnym, który doprowadził do wyjścia na ulice kilku tysięcy robotników. Robotników, którzy wystąpili przeciw fatalnym warunkom pracy, fatalnym warunkom życia, ale przede wszystkim przeciwko władzy, sowieckiej dominacji. Ówczesna zbrodnicza władza użyła przeciwko protestującym siły, wojska i milicji, ponad 10 tys. żołnierzy, 400 czołgów. Demonstracja została krwawo stłumiona. Było kilkudziesięciu zabitych, 600 rannych, ponad 300 aresztowanych, a następnie torturowanych podczas ubeckich przesłuchań. Symbolem sprzeciwu wobec zbrodniczej władzy stał się Romek Strzałkowski, trzynastolatek, śmiertelna ofiara protestu. O wszystkich tych dramatycznych wydarzeniach w Polsce praktycznie nic nie było wiadomo. Miasto zostało kompletnie odcięte od reszty kraju, ale bardzo szybko odwaga i bohaterstwo robotników odbiły się szerokim echem zarówno w kraju, jak i na całym świecie.

    Wydarzenia w Poznaniu odegrały decydującą rolę w procesie przemian w państwach demokracji ludowej. Rozpoczęły bardzo powolny proces wchodzenia Polski na drogę demokracji. Jednym ze skutków poznańskiego Czerwca była aktywizacja społeczeństwa. Pomimo grożących represji Polki i Polacy zaczęli się buntować, przestali się bać. Na budynkach, murach, w środkach komunikacji miejskiej, w wielu innych miejscach przestrzeni publicznej pojawiały się napisy, ulotki, gazety. ˝Śmierć UB. Powstańcy˝, ˝Moskale, precz z Polski˝ czy ˝Poznań 28 VI 1956 r. - Niech żyje rewolucja. Chcemy wolności. Precz z okupantem˝ - to tylko niektóre z nich.

    Dziś parlamentarzystki i parlamentarzyści oddają cześć bohaterom Czerwca ’56. Nigdy nie zapomnimy o tych ofiarach, o ich walce o wolną, niepodległą Polskę. Nigdy nie zapomnimy o ich poświęceniu i bohaterstwie, o wadze ich głosu oraz dramatycznej walce o godność i poszukiwanie prawdy. Cześć ich pamięci! (Oklaski)