Szanowny panie marszałku, Wysoka Izbo, 11 i 12 lipca 1943 r. to bardzo tragiczne dni w historii naszego narodu (Gwar na sali, dzwonek), pamiętane jako krwawa niedziela, jako apogeum zbrodniczych działań Ukraińskiej Armii Powstańczej, ukraińskich nacjonalistów i ukraińskiej ludności, która im pomagała. Wtedy to zginęło blisko 200 tys. naszych rodaków, ale również Żydzi, Ukraińcy, Rosjanie i Czesi. Tak się stało. Dzisiaj nie możemy o tym zapomnieć. Nie możemy zapomnieć również o ofiarach, które spoczywają tam, w tych bezimiennych grobach, które oczekują na sprawiedliwość, ale przede wszystkim na godny pochówek. Pamiętajmy o tym, domagajmy się tego, budujmy (Dzwonek) nową relację z Ukrainą na prawdzie. Te ofiary dzisiaj nie o zemstę, lecz o pamięć wołają.
Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie...
(Zebrani wstają)
(Posłowie: ...a światłość wiekuista niechaj im świeci.)
Niech odpoczywają w pokoju wiecznym.
(Posłowie: Amen.)