Poseł Joanna Fabisiak - Oświadczenie z dnia 19 listopada 2019 roku.

Stenogram

Oświadczenia.

Poseł Joanna Fabisiak:

    Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Jest mi nieprzyjemnie, że o tej porze jeszcze występuję i państwa absorbuję, szczególnie pracowników. Sprawa może się wydawać mało ważna, niemniej ze względu na termin ważne jest, aby właśnie teraz wygłosić to oświadczenie. Czego ono dotyczy? Otóż dotyczy diamentowego jubileuszu, diamentowego, czyli 75-lecia Kongresu Polonii Amerykańskiej. Czy nie mogłoby poczekać? Otóż nie. Nie, szczególnie po wystąpieniu pana premiera, w którym zabrakło informacji, zabrakło zainteresowania Polonią. Dlatego właśnie chciałabym państwu i wszystkim, którzy będą czytali to oświadczenie, uświadomić tę ogromną rolę.

    Kongres Polonii Amerykańskiej powstał w 1944 r. i miał dwa cele, ogólnopolska wolność i niezawisłość oraz działania pomocowe na rzecz zrujnowanej Polski. Przed kilkoma dniami obecny prezes pan Frank Spula, celebrując ten jubileusz, mówił o tych obydwu działaniach, które Kongres doskonale wykonał - i te pomocowe, i te polityczne.

    Czterech prezesów: pan Karol Rozmarek, pan Alojzy Mazewski, pan Edward Moskal i obecny - Frank Spula. Każdy z nich dokonał rzeczy i dokonuje obecnie rzeczy wielkich dla Polski. To właśnie ten głos krytyki pana prezesa Karola Rozmarka spowodował, że o Polsce ktoś słyszał nie tylko, że są tu białe niedźwiedzie, ale że to jest kraj, który walczy - tak jak może w danym momencie - o swoją wolność.

    Nie zapomnijmy o tym, że wówczas właśnie przekazano, Polonia amerykańska zebrała i przekazała do Polski ponad 160 mln dolarów na odbudowę zrujnowanej ojczyzny. To była suma niezmiernie istotna.

    Kolejne lata to była walka o to, aby zapewnić Polsce to, co można. To był głos krytyki PRL-owskiej rzeczywistości w ONZ-ecie. To były potem starania o to, istotne i ważne, aby Polska do ONZ-etu weszła. To były starania, to były niezmiernie... Doskonały dyplomata, jakim był pan prezes Alojzy Mazewski prowadzący rozmowy z prezydentem Reaganem, prowadzący tę pomoc na różnych polach, także w Watykanie z ojcem świętym Janem Pawłem II. To wszystko była nieoceniona pomoc dla Polski, ale nie tylko. Powiedzmy sobie: w czasach ˝Solidarności˝ to znów była ogromna pomoc humanitarna i finansowa na podobnym poziomie jak zaraz po wojnie.

    I wreszcie wtedy, w roku 1990, kiedy Polska staje się krajem w pełni niezawisłym, wtedy dzięki staraniom pana prezesa Edwarda Moskala rząd amerykański asygnuje sumę 800 mln dolarów na wzmocnienie gospodarcze Polski. Oczywiście mówię o tym wszystkim w ogromnym skrócie, bo inaczej nie można, ale chciałabym, składając życzenia wszystkim Polakom, a jest ich ogromnie wielka grupa - tych ludzi, którzy tworzą Kongres Polonii Amerykańskiej - życzyć, żeby ich działania były takie jak obecnie, ale żeby nigdy więcej nie musieli już walczyć o Polskę wolną i niezawisłą. Dziękuję bardzo. (Oklaski)