Klub Parlamentarny Polska 2050 - Trzecia Droga

Stenogram

19. punkt porządku dziennego:

Sprawozdanie Komisji Kultury i Środków Przekazu o poselskim projekcie uchwały w sprawie ustanowienia roku 2025 Rokiem Generała Kazimierza Sosnkowskiego (druki nr 360 i 532).

Poseł Aleksandra Leo:

    Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W przyszłym roku, 19 listopada 2025 r. będziemy obchodzić 140. rocznicę urodzin gen. Kazimierza Sosnkowskiego, najwierniejszego żołnierza Rzeczypospolitej. Ustanowienie 2025 r. rokiem generała będzie doskonałą okazją do tego, aby upamiętnić jego niezliczone zasługi na polu wojskowym i politycznym. Trudno jest w 3 minuty przedstawić jedną z najwybitniejszych postaci w XX-wiecznej historii Polski, dlatego skoncentruję się wyłącznie na jego roli w walce o wolność i niepodległość naszego narodu.

    Był studentem architektury, działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej, a później najbliższym współpracownikiem przyszłego marszałka Józefa Piłsudskiego. Swoją nieprzeciętną inteligencję oraz zdolności organizacyjne potwierdzał, dowodząc organizacją bojową Polskiej Partii Socjalistycznej w Warszawie oraz przygotowując i koordynując tzw. krwawą środę, akcję skierowaną przeciwko rosyjskim władzom okupacyjnym w Królestwie Polskim. Po akcji zamachów stał się jednym z najbardziej poszukiwanych przez carską policję ludzi w kraju.

    Kazimierz Sosnkowski był jednym z głównych organizatorów Wojska Polskiego. Tworzył m.in. Związek Walki Czynnej i Związek Strzelecki, przygotowywał młodzież do zbliżającej się wojny. Podczas I wojny światowej pełnił funkcję zastępcy komendanta Józefa Piłsudskiego, jak również szefa sztabu I Brygady Legionów Polskich. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. dowodził armią rezerwową, a jego determinacja i nieustanna wiara w zwycięstwo przyczyniły się do sukcesu w Bitwie Warszawskiej.

    W okresie międzywojennym gen. Sosnkowski odgrywał kluczową rolę jako wiceminister i minister spraw wojskowych. Przyczynił się do odbudowy i modernizacji armii, a także zadbał o rozwój przemysłu zbrojeniowego i systemu szkolenia oficerów. Był także przedstawicielem Polski przy Lidze Narodów.

    W czasie II wojny światowej Sosnkowski mimo trudności zdołał zorganizować skuteczną obronę Lwowa i był jednym z niewielu dowódców, którzy nie przegrali żadnej bitwy, w której osobiście dowodzili. Po kapitulacji udał się na emigrację, gdzie kontynuował walkę o sprawę polską. Po tragicznej śmierci gen. Sikorskiego w 1943 r. gen. Sosnkowski został mianowany naczelnym wodzem. Funkcję tę pełnił ponad 1 rok. Został zdymisjonowany przez prezydenta Raczkiewicza, który, wręczając dymisję, powiedział: ˝Wiem dobrze, że popełniam rzecz wysoce niemoralną, lecz niech Bóg Najwyższy będzie mi świadkiem, że innego wyjścia nie mam˝.

    Gen. Kazimierz Sosnkowski był człowiekiem wielkiego honoru, nieustępliwości i miłości do ojczyzny. To człowiek, który przeszedł długą drogę od stanowiska szefa sztabu Pierwszej Kompanii Kadrowej, poprzez stanowisko organizatora Wojska Polskiego, do stanowiska wodza naczelnego. Zawsze kierował się dobrem Polski. (Dzwonek) Jego życie i czyny są świadectwem niezwykłego patriotyzmu, a jego zasługi dla naszego kraju pozostają trwałym dziedzictwem, które powinniśmy pielęgnować i pamiętać.

    Dlatego Klub Parlamentarny Polska 2050 - Trzecia Droga w pełni popiera uchwałę ustanawiającą 2025 r. rokiem gen. Kazimierza Sosnkowskiego. Dziękuję. (Oklaski)